En toen zei mijn lijf zowaar ‘Stop!’. Voortekenen, nee hoor, niets van gemerkt. Doorgaan, actie, nog zoveel te doen, ideeën uit te werken, dromen na te jagen. Stop? Hoezo stop? Dat kan niet, daar heb ik geen tijd voor. Mijn hoofd begint overuren te draaien en te doen wat hij het beste kan, denken, piekeren, malen en niet te vergeten rampscenario’s bedenken. Wat als het nooit meer overgaat?
Niet erg helpend dus. Binnen no time van ontspannen en relaxed naar frustratie en irritatie. Van autonoom naar afhankelijk. En laat ik daar nu echt niet goed in zijn. Hulp vragen en ontvangen, is voor mij toch wel een uitdaging. Terwijl hulp geven zo vanzelfsprekend is en fijn om te doen. Herken je dat?
Kortom leerzame weken. Verplicht het rustiger aan doen, de druk van de ketel halen, luisteren naar mijn lijf en nee zeggen, ook tegen mezelf. Terugkomen bij mezelf. Loskomen van het ‘moeten’ en de ‘ja-maar’, meer lol maken, meer genieten, meer leven. Het leven heeft twee kanten, je hebt zowel de donkere als lichte kant nodig om in balans te blijven.
Wat doe jij om je weer beter te voelen? Om vanuit het donker weer in licht te kunnen gaan staan? Bij mij helpt naar buiten gaan, fijne muziek luisteren of een uurtje yoga. Wat helpt jou? Deel je tips en ervaringen hieronder.