Ben je al klaar voor de zomervakantie? Heb je nog leuke plannen of wensen waar je mee aan de slag gaat?
Ik ben net terug uit Ecuador, dat waren drie magische weken. Van vulkanen tot nevelwoud, van kolibries tot aan landschildpadden, wat een diversiteit biedt dat land!
Zoals sommige van jullie weten ben ik de afgelopen jaren druk bezig geweest om mijn angsten fors te reduceren, met name hoogte- en podiumvrees. Deze vakantie hebben we de Chimborazo bewandeld tot 5100 meter, op wankele uitzichtpunten gestaan, langs afgronden gefietst, door watervallen geklommen, in kabelbanen gehangen en tot mijn grote verbazing… niets meer, ik voelde geen enkele spanning. Afgelopen dinsdag had ik de eer om te mogen spreken op het symposium ‘Rouwen om levend verlies’ in Gent, georganiseerd door Johan Maes, en ja er was een gezonde spanning, maar de klotsende oksels – knalrood hoofd – ter plekke in de grond willen verdwijnen, was weg. De vraag die ik veel heb gekregen de afgelopen maanden is hoe ik dat voor elkaar heb gekregen. Nou eigenlijk is dat heel simpel:
Stap 1: bedenk waarom je het wil veranderen, welke waarde staat het in de weg?
Stap 2: maak je eigen kader, wat heb je nodig om een millimeter buiten je comfortzone te stappen.
Stap 3: oefenen, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Mijn hoogtevrees had ik niet kunnen overwinnen zonder de hulp en steun van mijn vriendje. Aan de andere kant had ik het waarschijnlijk ook niet gewild, want hij is degene die houdt van grootse verre uitzichten. Mijn podiumvrees is heel simpel: Ik heb een missie, ik wil de impact van baanverlies op de kaart te zetten en dat kan niet van onder de tafel. Hoe is dat voor jou? Wat zijn belangrijke waarden voor jou om datgene wat je zo spannend vindt of zo lastig vindt toch te gaan doen?
Qua onderzoek zijn er prachtige ontwikkelingen gaande achter de schermen voor het vervolg. Het is alleen te pril om nu al wereldkundig te kunnen maken, maar als het gaat zoals het er nu uit ziet, dan dat wordt echt groots. Wat ook inhoud dat ik de eerste stappen aan het nemen ben om mijn bedrijf anders in te richten en anders te gaan denken. Niet meer alles zelf willen doen, maar delegeren en me richten op taken waar ik goed in ben en energie van krijg. Voor mij is dit een lastige transformatie, want ik houd van controle, ben vrij perfectionistisch en niet zo goed in structuur en overzicht. Het voelt dan ook als een spring in het diepe.
Morgen start de nieuwe ronde van mijn onlineprogramma ‘Omgaan met baanverlies. De vijf winnaars zijn op de hoogte en hebben veel zin om te starten. Het is een fijn klein clubje, dus dat belooft weer tot mooie resultaten te gaan leiden en daar doe ik het voor, mensen weer blij maken.
De aankomende zomer dompel ik mij vooral onder in data-analyses en het schrijven van het eerste artikel. Ik verwacht dat na de zomer de lange versie van de WerkVerliesLijst in de praktijk kan worden genomen. Het wordt waarschijnlijk een webbased versie, waar na het invullen een rapport met de uitslag uitrolt. Dat leek mij het meest makkelijk voor iedereen.
Ik ben heel benieuwd naar jouw vakantieplannen en dromen, en of je nog angsten overboord gaat gooien?!