Dankbaar.
In december ben ik tegen een muur gelopen op statistisch gebied. Ik wilde voor mijn onderzoek over rouw en baanverlies bepaalde analyses doen, tot iemand aangaf ‘dat heb je leuk bedacht, maar het druist dwars tegen de regels in’. Oeps.
Dikke paniek. Want dat hield in, gaan werken in een ander statistisch programma met veel ingewikkeldere analyses, terwijl ik voor mijn gevoel al op mijn tenen moest lopen qua statistiek.
Mijn paniekstand zet mij eerst doorgaans in de actiestand. Oftewel gooi zoveel mogelijk lijntjes uit en zoek hulp. Daarna plof neer met de allesbegrijpende Tony, Netflix en een bak tissues, laat de stress los en kom weer tot jezelf.
Het mooie van deze dikke paniek is dat ik de afgelopen zes weken allerlei cadeautjes heb ontvangen. Mensen die mij precies konden geven wat ik nodig had, die de statische kennis en vaardigheden bezitten, waar ik op stuk liep. Zojuist heb ik een heel fijn gesprek gehad met Rens van de Schoot, statistici van Universiteit Utrecht. En nu snap ik het weer. Sterker nog ik begin de lol er van in te zien. Dat had ik in december niet durven dromen, dit voelde toen echt als Grieks.
Hoe ga jij om dit soort stresssituaties?
Wat is jouw manier om door de muur heen te breken?
En als je denkt dat niets helpt, Tony begrijpt alles 😉