Ja de zon schijnt! Heb jij ook dat het voelt alsof je opleeft zodra het voorjaar begint?
Alles lijkt zoveel makkelijker als je met je laptop buiten kan werken. Wat een verandering van omgeving al niet kan doen. Luv it.
Een update van mijn onderzoeksbubbel. Ik heb de afgelopen periode verschillende fijne mensen gesproken rondom rouwen om gezondheidsverlies. En ruim 60 mensen hebben de enquête ingevuld. Hartelijk dank, zo waardevol.
In overleg met de heren (mijn promoteren) leg ik het plan nog even in de ijskast, want ze hebben wel een punt dat ik mijn handen vol heb aan het onderzoek naar rouwen om baanverlies. En ik wil mijn uit de hand gelopen hobby graag leuk blijven vinden en niet als last gaan ervaren. Dus het wordt zeker vervolgd, maar nu nog niet.
De afgelopen maanden heb ik de nodige hobbels mogen overwinnen rondom artikel 2, over risicofactoren voor gecompliceerde rouwklachten t.g.v. baanverlies. En ja opnieuw was de statistiek het struikelblok. Dit was ook hetgeen waar ik het meest tegenop zag toen ik startte in 2015, en al flink mijn neus op heb gestoten eind 2017. Tja schijnbaar ben ik hardleers, en moest het nog een keer.
Voor de beantwoording van een onderzoeksvraag kun je data op vele manieren onder handen nemen. Achteraf zie ik dat op zoek was naar een heilige graal, een leidraad die ik als houvast kon gebruiken om wijs te worden uit al die verschillende meningen. Een objectieve basis om terug te vallen. Tja leuk bedacht, maar zo zwart wit is de wereld niet, ook niet als het statistiek betreft.
Hierdoor begon ik steeds meer twijfelen aan of het wel klopte wat ik had gegaan, want de ene persoon zei dat ik X moest doen, de ander Y en weer een ander A. Waardoor ik niet meer wist wat nu wijsheid was en hoe verder te gaan met data-analyse. Tot een vriendin aangaf: ‘het doel van promoveren is laten zien dat jij de expert bent en dat je kan samenwerken’.
Toen viel het kwartje. Hoog tijd om mijn eigen leiderschap te pakken, en zelf te bepalen wat ik wil met dit onderzoek en dit artikel. Daardoor werd ook ineens de overeenkomst tussen al die verschillende meningen helder: ‘Het gaat er niet om welke methode je gebruikt, het gaat erom dat je helder en transparant opschrijft wat je hebt gedaan en waarom.’ Daarin schuilt de objectieve basis die ik kwijt was.
Oftewel, na een nieuwe ‘zwemles’ lig ik weer op koers:
- Artikel 2 versie 9 ligt nu weer bij de heren voor feedback en het einde lijkt in zicht te komen.
- Artikel 3 is in de maak, over de invloed van gecompliceerde rouw na baanverlies op depressie en angst, en vice versa.
- Artikel 1, over de validatie van de WerkVerliesLijst, ligt sinds begin maart weer bij peer-reviewers. Nu is het duimen dat deze aangepaste versie door hun strenge selectiecriteria komt. Spannend!
- Het vervolgonderzoek krijgt steeds meer vorm. Het wordt waarschijnlijk een studie, waarin mensen enkele dagen op rij korte vragenlijsten beantwoorden, zodat we meer zicht krijgen op wat er gebeurt van dag tot dag als mensen hun baan verliezen. Ik heb daar wel gedachtes over, maar onderzoeken is beter dan aannemen. Zodra het concreet wordt kom ik hierop terug, waarschijnlijk voor de zomer nog.
En ja ondanks deze hobbels vind ik onderzoek doen nog steeds leuk, en zelfs steeds leuker worden. En voor de donkere ‘ik zie niet meer zitten’ momenten is er altijd nog Tony C., die begrijpt alles.
Geniet van de dag en maak er iets moois van.