Het is enkele maanden stil geweest van mij uit, omdat het onderzoek op een lager pitje heeft gestaan. Parttime lesgeven aan de universiteit is heel leuk, maar het vraagt ook veel. Het eigen maken van een nieuwe rol en vaardigheden, binnen de bevreemdende context dat ik de meeste van mijn collega’s nog nooit heb ontmoet. Ik ben alleen in aug op de campus geweest om mijn laptop op te halen, verder is alles online. Wat even binnenlopen om snel iets te vragen een stuk lastiger maakt.
Ik weet niet hoe het voor jou is, maar ik merk dat al bijna een jaar corona en alle maatregelen steeds meer invloed krijgt. Het voelt alsof je wordt uitgedaagd wat voor mens je wil zijn en te onderzoeken wat belangrijk voor jou is.
En ja ik houd mijn hart vast voor de bedrijven en ZZP-ers die (al zolang) in zwaar weer verkeren. Alhoewel baanonzekerheid slopend kan zijn voor je welzijn, is de mens een veerkrachtig wezen. Wij kunnen veel meer hebben dan we denken. Dat is wat de meeste onderzoeken keer op keer laten zien. Vanuit de media krijg ik vaak de vraag of mensen nu eerder vastlopen na baanverlies in rouwklachten. Vooralsnog lijkt dat gelukkig niet zo en ik vermoed dat veerkracht en hoop daarin een belangrijke rol spelen.
Qua onderzoek zijn artikel 4 en 5 nog steeds onder review. Voor artikel 6 heb ik vanaf feb vastgezeten met de data-analyse. Steeds een stapje vooruit om op de volgende hobbel te stuiten. Maar de aanhouder wint en de eerste resultaten zijn bekend.
Deze resultaten laten interessante dingen als het gaat om het verschil tussen depressieve en rouwklachten in relatie tot Jahoda’s latent deprivatie model. Zodra de data-analyses definitief zijn, zal ik hier meer over delen.
Echter het geeft nog steeds niet het antwoord waarom de ene persoon wel vastloopt na baanverlies in rouw, terwijl het de ander nauwelijks lijkt te deren. De aankomende periode wil ik dan ook samen met mijn studenten hier verder in duiken en alternatieve verklaringen onderzoeken. Denk aan identiteit, werk-centraliteit, employability, zelfdeterminatie, hoop, veerkracht etc.
Deze resultaten laten interessante dingen als het gaat om het verschil tussen depressieve en rouwklachten in relatie tot Jahoda’s latent deprivatie model. Zodra de data-analyses definitief zijn, zal ik hier meer over delen.
Echter het geeft nog steeds niet het antwoord waarom de ene persoon wel vastloopt na baanverlies in rouw, terwijl het de ander nauwelijks lijkt te deren. De aankomende periode wil ik dan ook samen met mijn studenten hier verder in duiken en alternatieve verklaringen onderzoeken. Denk aan identiteit, werk-centraliteit, employability, zelfdeterminatie, hoop, veerkracht etc.
Ik houd je op de hoogte. En mocht je een goed idee hebben voor een theorie die mogelijk kan verklaren waarom de ene persoon na baanverlies depressieve klachten ervaart, de andere rouwklachten en weer een ander nergens last van heeft, laat het mij weten.
En mocht je leuk vinden en er zijn nog enkele media stukken verschenen over rouwen om baanverlies.
En mocht je leuk vinden en er zijn nog enkele media stukken verschenen over rouwen om baanverlies.
Pas goed op jezelf en ben lief voor elkaar.