Tijdschrift vraagt voor artikel 2, risicofactoren bij rouwen om baanverlies, een ‘minor revision’. In het beste scenario had ik een ‘major revision’ verwacht, een fijne onverwachte verrassing.Ander tijdschrift vraagt voor artikel 3, relatie tussen rouw, angst, depressie, een ‘major revision’, oftewel ze zien er potentie in. Fijn. Artikel 4, een latente class analyse van rouw, angst, depressie bij baanverlies, ligt al weer bij de heren voor feedback. En kan hopelijk begin volgende jaar ook bij een tijdschrift worden ingediend.

Mijn laatste jaartje als dertiger. Wat ik hoop voor dit nieuwe jaar:- artikel 2, 3, en 4 publiceren- voldoende data voor een artikel over de dagboekstudie (artikel 6)- voldoende data om rouwcognitielijst over werkverlies te valideren (artikel 5)- vele mooie ontmoetingen met oude en nieuwe bekenden- meer workshops aan professionals en ervaringsdeskundigen mogen geven- de fijne samenwerking met mijn transitiecoaches, opdrachtgevers, klanten en natuurlijk de ‘heren’ voortzetten- mijn onderzoek internationaal presenteren (ICP2020 Praag!)

Het is weer bijna zover, de tijd van goede voornemens. Het probleem met goede voornemens alleen is, ze werken niet. Je probeert puur op wilskracht jezelf in een keurslijf te duwen en dat kun je prima even volhouden. Echte bikkels zelfs enkele weken tot maanden, maar dan schiet je vaak weer terug in oude patronen en gedrag. Dat komt omdat je jouw goede voornemens niet hebt gekoppeld aan jouw persoonlijke waardes. Om gedragsverandering tot stand te brengen heb je een hele mooie glimmende wortel nodig, die elke dag aantrekkingskracht op jou uitoefent, anders lukt het niet.

Werk is meer dan alleen een manier om geld te verdienen. Het geeft structuur aan je dag, sociale contacten, het gevoel nuttig bezig te zijn, identiteit, status, kansen, toekomstperspectief. Onvrijwillig baanverlies kun je behoorlijk van onderuitgaan en in verwarring raken. Wie ben ik zonder mijn oude baan? Wat gaat de toekomst brengen? Hoe heeft dit kunnen gebeuren?

De vitale arbeidsmarkt: gezond werken en lerenInstituut GakGenoten van een heerlijke dag. Zo fijn om medeonderzoekers te ontmoeten, die data ook zien als een snoepwinkel zien waar je mooie dingen mee kan doen.En Erik Scherder live in actie gezien. Wat kan hij geweldig presenteren. Zoveel energie, interactie, speelsheid, humor. Witte stof – de verbindingen in je hersenen – neemt af vanaf je 30e.

Maandag 20 januari mag ik voor DeBroekriem in Oss een workshop verzorgen samen met eventmanager Kim Lohstroh rondom mijn favoriete thema rouwen om baanverlies. Een thuiswedstrijd en dat ook nog op blue monday.Misschien moeten we dan beginnen met de blues luisteren, al ben ik niet thuis in dat genre, dus al iemand suggesties heeft graag. Of toch maar Brigitte Kaandorp met ‘ik heb een heel zwaar leven’. Die blijft ook geweldig.

Bijzonder om gisteren op het WAOP congres mijn werk in het Engels te mogen presenteren aan medewetenschappers. Zij kijken met een andere blik, dan de mensen uit de praktijk en de mensen die hun baan zijn verloren. Nieuwe stof tot nadenken. En ja er is veel ruimte voor verbetering beweert mijn innerlijke criticus bij hoog en laag. Maar doel bereikt, mijn eerste Engelse presentatie is een feit en het was leuk om te doen.

Preparing for tomorrow, the finishing touch. The more I practice, the more I want to tell, and ten minutes is over in the blink of an eye. Although I’m nervous, I’m also looking forward of having the opportunity to present my work in English for the first time. It is a nice and comfortable setting at WAOP, with more people who are presenting their work for the first time and great experts.

Vier dagen ondergedompeld in muziek, nu langzaam weer aan het boven drijven. Van een Ethiopische zanger, waar de levensvreugde en dankbaarheid vanaf spatte na 40 jaar ballingschap, tot aan een intiem concert, waar Casper Clausen voor het eerst zijn solo-project aan de wereld presenteerde. Geweldig hoe al die muziekstijlen op Le Guess Who door elkaar heen lopen.

Hartverwarmend. Vorige week een oproep op LinkedIn gedeeld dat ik nieuwe deelnemers nodig had om de analyses voor artikel 4 te kunnen draaien. Deze oproep is massaal gedeeld en verspreid, waardoor er nu 166 mensen de vragenlijsten hebben ingevuld en ik weer verder kan met artikel 4. Zo fijn.

22 november mag ik voor de eerste keer een presentatie in het Engels geven op het WAOP-congres. Heel leuk en ook zo spannend.Volgend jaar zomer mag ik zelfs op een internationaal psychologie congres in Praag (ICP 2020) een presentatie geven over mijn onderzoek rouwen om baanverlies.