Bijzondere afwijzing. Artikel 2 gaat over risicofactoren voor het ontwikkelen of instandhouden van gecompliceerde rouwklachten als gevolg van baanverlies. Denk aan: niet zo handige copingstijlen, laag zelfbeeld, onrechtvaardig wereldbeeld.Reden voor afwijzing van het tijdschrift, hypothesen zijn onderontwikkeld voor ‘job loss as treatment’.
Interessante stelling, is onderwijs weggegooid geld?Vanuit economisch perspectief kan ik de analyse volgen, alleen ik ben zo’n type wat voor de lol deze zomer 3 weken in de schoolbanken heeft gezeten. Vrijdag start de engelse wetenschappelijke schrijfcursus, omdat ik er zo moe van wordt als je door een beperkt vocabulaire steeds terug moet vallen op dezelfde zinnen.
De werkelijkheid kan alleen bekeken worden door jouw eigen referentiekader. Jij kijkt met je blik vanuit jouw leergeschiedenis en jouw ervaringen de wereld in. Dat maakt het zo lastig om vast te stellen wat DE waarheid is en wat DE feiten zijn.
Afgelopen week heb ik enkele leuke workshops gegeven. Veel interactie, kritische vragen, persoonlijke verhalen gekoppeld aan een dosis onderzoeksresultaten. Heerlijk. Tijdens de afronding zei iemand (een professional, geen ervaringsdeskundige): ‘Heel vervelend dat je je baan bent verloren, maar… er is toch wel veel moois uitgekomen, wat er niet was geweest als jij toen niet ontslagen was.’
In 2015 ben ik zzp-er geworden, omdat ik graag onderzoek naar rouwen om baanverlies wilde doen en daar geen financieringsmogelijkheden voor waren. Dan heb je twee opties, opgeven of een alternatieve manier zoeken. Teveel mensen kiezen voor de eerste optie, waardoor briljante ideeen niet de kans krijgen om tot wasdom te komen. Zonde.
Volgende week terug de schoolbanken in, Structural Equation Modeling in M-plus. Het klinkt misschien raar, vrijwillig een statistiek cursus volgen, maar echt zin in! Heerlijk om weer eens de student te mogen uithangen.
Na een weekje heerlijk deinen op zee met een groep prachtvrouwen, weer geland. Fijn om met na weken hoofdelijk werk, het bedenken van een nieuwe onderzoeksopzet, lekker fysiek bezig te zijn. Draaien aan wielen, trekken aan touwen, zeilen hijsen en op te doeken.
En nu met een fris hoofd te kijken wat ik mensen cadeau kan gaan geven voor hun een deelname.
Ondergedompeld in vragenlijsten. Wat is dat toch telkens een zoektocht om de juiste vragenlijsten te vinden om te kunnen meten wat je graag wilt weten.
Zoveel keuze, maar dan nog steeds vaak net niet kunnen vinden wat je zoekt. Met name omdat veel vragenlijsten zijn gericht op werkenden, en tja daar zit nu net de crux, mijn beoogde doelgroep heeft op dit moment geen werk.
Krijg zojuist de afwijzing binnen voor artikel 2 van het tijdschrift, over risicofactoren van gecompliceerde rouw als gevolg van baanverlies. Het is ook een hoog aangeschreven blad dus de kans op afwijzing was groot. Ze laten maar 10-15% van de aanvragen doorgaan naar reviewers, de rest wordt op voor hand al afgewezen door de editor.
Jaaa vers van de pers, mijn eerste artikel staat vanaf nu online: https://doi.org/10.1080/10615806.2019.1619703
Met grote dank aan mijn promotoren en co-auteurs:
Paul Boelen en Toon Taris
Zodra bekend is in welke editie hij wordt geplaatst, krijgt hij ook paginanummers. Maar voor nu hij is er!
Vreemd om je eigen naam als eerste auteur te zien, en ook om in de nieuwe artikelen naar jezelf te refereren. Dat zal vast wennen, maar nu voor is het raar.
19 jaar geleden woonde ik in Enschede. Ik liep in het centrum, toen ineens een harde knal klonk, de ramen trilden, mensen renden in paniek de straat op schreeuwend dat er een bom was gegooid.
Niet wetend wat te doen, ben ik doorgelopen na een vriendin, want we zouden de volgende dag op vakantie gegaan. Ze was niet thuis.
Trots op ‘ons pap’. Door weer, wind, snot, pijn hij is bezig met het laatste deel van zijn fietstocht naar Santiago.
Vier jaar geleden is hij gestart met Loes, waarbij ze ieder jaar twee weken fietsten. Een bijzondere reis waarbij ze elkaar goed aanvulden, terwijl hun partners de reis vanuit Nederland volgden. Dit jaar zouden ze het laatste deel gaan fietsen. Loes is in december onverwacht ziek geworden en begin dit jaar overleden.