In deze tijd wordt het belang het delen preprints van publicaties zeer duidelijk. Ellebogenwerk en angst dat anderen met de eer gaan strijken is naar de achtergrond verdwenen. Samenwerkingen op internationaal vlak als vanzelfsprekendheid.
Mini college voor internationale studenten van klinische psychologie is klaar. Paul had gevraagd of ik dat wilde doen, en uiteraard had ik al toegezegd voor ik mij realiseerde hoeveel werk dat is. Enthousiasme kan soms een hardnekkige valkuil zijn.
Even een update over het onderzoek ‘rouwen om baanverlies’. Het zijn vreemde dagen, het voelt zo onwerkelijk wat er gebeurt. Ik kreeg zojuist zelfs al een mail dat het internationale psychologie congres in Praag (ICP2020), waar ik mijn onderzoek mag presenteren, is verplaatst naar juli 2021. Bijzondere tijden.
Maar goed ik wil je toch een update geven en vooral het goede nieuws delen. Artikel 3 is geaccepteerd en zojuist gepubliceerd! https://aps.onlinelibrary.wiley.com/doi/full/10.1111/cp.12212
agenda loopt leeg, feitelijk zou er meer ruimte moeten zijn om de eerste volledige versie artikel 5 te schrijven en de revisie van artikel 4 op te pakken. Alleen al dagen het concentratievermogen van een goudvis, waardoor er zo weinig uit mijn handen komt, en uiteraard door alles afgeleid.
Hebben jullie daar ook last van? Wat helpt jou?
In elk geval de pomodoro methode maar weer van stal halen en concrete kleine doelen stellen.
Ik was van plan om het bij zes artikelen te laten voor mijn proefschrift.
Geinig.
Artikel 3 is nog ‘in press’, en wordt momenteel opgemaakt door het editorial team van de Clinical Psychologist. Echter de onopgemaakte ‘auteursversie’ heb ik vorige week al op ResearchGate geplaatst. En hij heeft nu al 50 ‘reads’, terwijl hij nog niet eens officieel gepubliceerd is.
Artikel 3 is geaccepteerd!!!Van Eersel, J.H.W., Taris, T.W., & Boelen, P.A. (in press). Reciprocal relations between symptoms of complicated grief, depression, and anxiety following job loss: A cross-lagged analysis. Clinical Psychologist.
Interessant artikel van Bregje Hofstede over de premier van Nieuw-Zeeland, Jacinda Ardern. Het zet mij aan het denken, hoever deze ingesleten culturele patronen als vanzelfsprekend worden aangenomen, ook door mij.
Wonderlijk. Artikel 5 gaat over de validatie van een vragenlijst, net als artikel 1. Waar ik bij het 1e artikel regelmatig weken bezig was om hobbels te overwinnen, vaak het gevoel had ‘help ik leer dit nooit’, is het nu vaak met 1 a 2 dagen opgelost.Promoveren is echt een leerproces. Drie jaar later kan ik in een maand waar ik de 1e keer een jaar mee bezig was. Bijzonder.
Artikel 1 is vanaf nu openbaar toegankelijk (open access)! Mooi, want dan kunnen meer mensen hem lezen en kan de kennis makkelijker verspreid worden. Blij mee. https://www.tandfonline.com/doi/full/10.1080/10615806.2019.1619703
Kleine geluksmomenten. Als buitenpromovendus heb je vaak geen toegang tot faciliteiten, zoals het thuis kunnen opzoeken van literatuur en het kosteloos volgen van cursussen. Door de publicatie van mijn 1e artikel in april 2019, was ik wel aangemeld voor diverse faciliteiten, alleen wist ik niet dat ik nu ook kosteloos cursussen mag volgen die horen bij mijn promotietraject. Daar kwam ik per toeval een paar weken geleden achter, toen ik een andere promovendus sprak.
Donderdagavond 6 feb geef ik de voorlopig laatste workshop in Helmond voor mensen die hun baan zijn verloren. Daarna ga ik weer terug in mijn databubbel en aan de slag om nieuwe artikelen te schrijven. Tijdens deze meeting gaan we met elkaar in gesprek over rouwen om baanverlies, wat betekent werk voor jou, wat is (gecompliceerde) rouw, wat helpt en wat niet.
‘BaanVerlies is werkstressfactor nummer een. Of liever gezegd geenwerkstressfactor. Uit onderzoek blijkt dat zeker de helft van de relaties ernstig te leiden heeft als een van beide partners ontslagen wordt.’Iedereen gaat op zijn eigen manier om met verlies. De ene neigt meer naar hup schouders eronder en weer door. De ander neigt meer naar praten over het verlies en emoties ventileren. Daarin is geen goed of fout.