Toen ik ontslagen werd voelde ik me boos en machteloos. Alles had ik gegeven, en dan dit.
De vraag die bleef rondspoken was ‘als ik nu …… had ik dit dan kunnen voorkomen?!’
Achtergrond
Je baan kwijt. Met lege handen staan. Boosheid. Verdriet. Teleurstelling. Wat nu?
De impact van baanverlies wordt vaak nog onderschat. Dit kan leiden tot rouwreacties die aanhouden, lang nadat je ontslagen bent. Sterker nog ze kunnen toenemen met de tijd. Met name boosheid, schuld en schaamte zijn hardnekkige emoties, die niet zomaar verdwijnen.
Deze rouwreacties zag ik steeds vaker in begeleiding van mensen die hun baan waren kwijtgeraakt en bij langdurige zieke medewerkers die hun baan dreigen te verliezen. Dit was voor mij de aanleiding om 2015 een onderzoek te starten naar ‘rouwen om baanverlies’. De afgelopen jaren heb ik dit thema uitgebreid met onderzoek rondom rouw bij dreigend baanverlies en gezondheidsproblemen.
Hiermee wil ik zorgen dat er meer erkenning en herkenning komt voor rouwen om (dreigend) baanverlies, zodat mensen niet onnodig aan de zijlijn hoeven te blijven staan.
ZonMW
Vanuit het ZonMW onderzoek ‘Vanuit willen en kunnen samen het juiste spoor leggen’ werk ik samen met ZINZIZ, Fith, KLM, Verbego en de Universiteit Utrecht.
Voor het ZonMW onderzoek ‘Een lerend netwerk van bedrijven als antwoord op de vraag naar verbetering tweede spoor’ ben ik parttime werkzaam als postdoc voor Tilburg University.